១-អ្វីទៅជាមមាចត្នោត?
មមាចត្នោតជាសត្វល្អិតចង្រៃនៃដំណាំស្រូវ
មានខ្លួនតូចទំហំប៉ុនគ្រាប់អង្ករ និងមានពណ៌ត្នោតនៅពេលពេញវ័យ ។ វដ្តជីវិតរបស់មមាចត្នោតមានរយៈពេល
៣៥ថ្ងៃ ។ នាពេលពេញវ័យមមាចត្នោតញីកាត់ជាមួយមមាចត្នោតឈ្មោល
រួចពងរហូតដល់វាងាប់ ។ មមាចត្នោតញីនីមួយៗ អាចពងបានរហូតដល់ ៥០០ ពង ។
មមាចត្នោតញីពងជាកញ្ចុំៗ ហើយដែលមួយកញ្ចុំៗ មានពងពី ៧-៨
តម្រៀបគ្នាដូចស្និតចេក នៅលើស្រទបស្លឹកស្រូវ ។ បន្ទាប់ពីពងរួចបានប្រហែលមួយអាទិត្យ
កូនមមាចត្នោតនឹងញាស់ ។ កូនមមាចត្នោតញាស់ត្រូវឆ្លងកាត់ការសកចំនួន ៥ ដង ដែលមានរយ:ពេលប្រមាណជា
១៥ ថ្ងៃ ទើបក្លាយជាមមាចត្នោតពេញវ័យ ។ ជាទូទៅមមាចត្នោតពេញវ័យមានស្លាបខ្លី
ប៉ុន្តែក្នុងករណីដែលវាត្រូវការផ្លាស់ទីជម្រកថ្មីសម្រាប់ចំណី
និងបន្តពូជ ពេលនោះស្លាបវានឹងដុះលូតលាស់វែងដែលអាចឲ្យវាហើរបន្លាស់ទីបាន
។
២-តើការបំផ្លាញរបស់វាយ៉ាងដូចម្តេច ?
២-តើការបំផ្លាញរបស់វាយ៉ាងដូចម្តេច ?
កូនមមាវត្នោតទើបញាស់រហូតដល់ពេញវ័យ
បំផ្លាញដំណាំស្រូវចាប់ពីសំណាបដល់ទុំ ។ ប៉ុន្តែការបំផ្លាញនេះមានកម្រិតខ្លាំងក្លាចំពោះកូនមមាចត្នោតជិតពេញវ័យ
និងពេញវ័យ ។ ការបំផ្លាញដំណាំស្រូវរបស់មមាចត្នោតមានពីរបែបគឺ ទីមួយជញ្ជក់យករុក្ខរសពីដើមស្រូវ
រហូតដល់ដើមស្រូវខ្សោះខ្លោញងាប់ និងទីពីរគឺជាភ្នាក់ងារចម្លងជំងឺវីរុសពីប្រភេទគឺជំងឺតឿស្មៅ
និងជំងឺតឿរួញស្លឹក ។ ជាទូទៅមមាចត្នោតច្រើនតែបំផ្លាញដំណាំស្រូវធ្ងន់ធ្ងរដោយជញ្ជក់យករុក្ខរសប៉ុណ្ណោះ
។ ចំពោះជំងឺរឿស្មៅ និងតឿរួញស្លឹក ភាគច្រើនកើតមានលើគុម្ពមួយចំនួនតូចក្នុងស្រែតែប៉ុណ្ណោះ
។ ក្នុងករណីដែលសង្កេតឃើញមានគុម្ពស្រូវដែលកើតជំងឺទាំងពីរប្រភេទនេះ ត្រូវដកវាគរដុតចោល
ដើម្បីសម្លាប់វីរុស និងទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលខ្លាំងឡើង ។
៣-តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីការពារកុំឲ្យមានការបំផ្លាញ
ខ្យល់អាកាសក្តៅសើម
និងហប់នៅក្នុងស្រែ ជាលក្ខខណ្ឌប្រកបសម្រាប់មមាចត្នោត ។
ដូចនេះយើងត្រូវសម្អាតស្មៅក្នុងស្រែ និងតាមភ្លឺជាប់ជាប្រចាំ
ដើម្បីឲ្យមានខ្យល់ចេញចូលបានល្អ ។ ត្រូវថែរក្សាកង្កែបគ្រប់ប្រភេទ ពីងពាង
អណ្តើកមាស កន្តុំរុយ ស្រឹងគោក រួមទាំងត្រីក្នុងស្រែឲ្យបានច្រើន ព្រោះសត្វទាំងអស់នេះវាស៊ីពងមមាចត្នោតរហូតដល់មមាចត្នោតពេញវ័យ។
ក្នុងតំបន់ដែលងាយរងគ្រោះដោយមមាចត្នោត ត្រូវប្រើពូជស្រូវដែលធន់ទៅនឹងមមាចត្នោត
។ ពូជស្រូវដែលធន់ទ្រាំមធ្យមគឺ អ៊ីអ៊ែរកេសរ គ្រូ ជលសារ និង ខា១២ ។ ត្រូវធ្វើដីដោយភ្ជួរលប់គល់ជញ្ជ្រាំងឲ្យរលួយបានល្អ
និងមិនត្រូវផ្តល់ឲ្យដំណាំស្រូវនូវសារធាតុចិញ្ចឹមអាសូតច្រើនជ្រុលពេកទេ
ទោះបីជាសារធាតុអាសូតនោះបានមកពីប្រភពជីណាក៏ដោយ ព្រោះដំណាំស្រូវដែលមានសារធាតុអាសូតច្រើនជ្រុលនឹងលូតលាស់ខុសប្រក្រតីធ្វើឲ្យចាលិកាស្លឹក
និងដើមមានសភាពទន់ជ្រុល សមប្រកបសម្រាប់ការចាក់ជញ្ជក់យកចំណី ព្រមទាំងរុក្ខរសមានបរិមាណជាតិស្ករ
និងប្រូតេអ៊ីនខ្ពស់ ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យមមាចត្នោតពង ញាស់
និងសកទៅជាមមាចត្នោតបេញវ័យបានច្រើន ។
៤-តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេច កុំឲ្យមានការរីករាលដាល
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ
ការចុះត្រួតពិនិត្យស្រែជាប្រចាំគឺជាការចាំបាច់ ជាបិសេសនៅលើថ្នាលសំណាប
និងស្រែសន្ទូង ឬពង្រួសក្នុងដំណាក់កាលបែកគុម្ព រហូតដល់ដំណាក់កាលស្រូវដាក់គ្រាប់
។ ការចុះត្រួតពិនិត្យ ត្រូវធ្វើយ៉ាងហោចណាស់មួយអាទិត្យម្តង ប៉ុន្តែបើសង្កេតឃើញវត្តមានមមាចត្នោតហើយនោះ
ត្រូវចុះតាមដាន ២-៣ ថ្ងៃម្តង ។
ថ្នាលសំណាប៖
បន្ទាប់ពីសង្កេតឃើញថាមានមេមមាចត្នោត ២-៣ ជាច្រើនកន្លែងក្នុងថ្នាលសំណាបហើយ
បីថ្ងៃក្រោយមកទៀតត្រូវចុះមកតាមដានបន្ត នៅពេលនោះ បើឃើញវត្តមានកូនមមាចត្នោតតូចៗ
ដែលទើបនឹងញាស់ស្មើ ឬច្រើនជាង ១០ ក្នុងផ្ទៃដីពីរតឹកបួនជ្រុង
ជាច្រើនកន្លែងហើយ ត្រូវចាត់វិធានការណ៍ជាបន្ទាន់ទៅតាមស្ថានភាពជាក់សែ្តង ។
ក្នុងករណីដែលមានទឹកគ្រប់គ្រាន់ ត្រូវបញ្ចូលទឹកពន្លិចដើមសំណាបដោយទុកចុងស្លឹកឲ្យបានរយៈពេល
៧-៨ ថ្ងៃ ដើម្បីកុំឲ្យកូន និងមេមមាចត្នោតអាចជញ្ជក់យករុក្ខរសបាន ព្រមទាំងមិនឲ្យពងរបស់វាញាស់បាន
។ ក្នុងរយៈពេលពន្លិចទឹកនេះ ត្រូវឧស្សាហ៍ដើរគោះស្លឹកសំណាប ទម្លាក់កូន និងមេមមាចត្នោតទៅក្នុងទឹករួចបង្ហូរវាចេញ
ដោយដាក់ស្បៃមុងត្រងយកមកជាន់កម្ទេចចោល ។ ក្នុងករណីដែលគ្មានទឹក ការប្រើប្រាស់ថ្នាំពុលកសិកម្មសមស្របគឺជាការចាំបាច់
។ ជាបឋម យើងត្រូវប្រើថ្នាំបាសា (Bassa)
ដើម្បីសម្លាប់មេមមាចតោ្នត ។ មួយអាទិត្យក្រោយមក
យើងត្រូវប្រើថ្នាំប៊ូទីល (Butyl=Applaud) ដើម្បីកុំឲ្យកូនមមាចត្នោតវាសកបាន
ដូចនេះវានឹងងាប់ ។ ត្រូវចងចាំថា មិនត្រូវយកសំណាបដែលពោពេញទៅដោយកូនមមាចត្នោតទៅស្ទូងឡើយ
។
ស្រែសន្ទូង ឬពង្រួស៖
ការតាមដានត្រូវធ្វើដូចលើថ្នាលសំណាបដែរ នៅពេលសង្កេតឃើញមមាចត្នោត
និងកូនរបស់វាមានចំនួនស្មើ ឬច្រើនជាង ១០ ក្បាល ក្នុងមួយគុម្ព
ឬពីរបួនជ្រុង (ពង្រួស) ហើយយើងត្រូវបញ្ចូលទឹកពន្លិចដើមស្រូវទុកតែចុងស្លឹក
ក្នុងករណីដែលអាចធ្វើបាន ។ បន្ទាប់ពីបញ្ចូលទឹកហើយ ត្រូវឧស្សាហ៍ដើរគោះស្លឹកស្រូវទម្លាក់កូន
និងមេមមាចត្នោត និងបញ្ចូលហ្វូងទា (បើមាន) ឲ្យចូលស៊ី ។ ទន្តឹមនឹងនោះ ត្រូវសម្អាតស្មៅតាមភ្លឺស្រែ
និងដើរកៀរយកមមាចត្នោតដែលអណ្តែតមកទើរតាមកៀនភ្លឺមកជាន់កម្ទេចចោល ។ ក្នុងករណីដែលមានមេមមាចត្នោតច្រើន
ត្រូវយកស្បៃមុងមកអូសជាជំនួយ ។ ក្នុងករណីដែលគ្មានទឹកបញ្ចូលពន្លិចដើម
យើងត្រូវបាញ់ថ្នាំ បាសា (Bassa)
ដើម្បីសម្លាប់មេមមាចតោ្នត
រួចមួយអាទិត្យក្រោយមកត្រូវបាញ់ថ្នាំប៊ូទីល (Butyl=Applaud) ដើម្បីសម្លាប់កូនញាស់ដោយការពារមិនឲ្យវាសកបាន ។
៥-វិធានការកម្ចាត់មមាចត្នោតក្នុងករណីសំណាបផ្លេក
សំណាបផ្លេកនៃមមាចត្នោត
គឺជាការកើនឡើងយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់នៃចំនួនកូន និងមេមមាចត្នោតក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី
។ ក្នុងករណីនេះចំនួនមមាចត្នោតអាចមានរាប់រយក្បាលក្នុងមួយគុម្ពស្រូវ ហើយវិធានការណ៍កម្ចាត់វា
ត្រូវប្រើវិធានការណ៍ចម្រុះ ដោយរួមទាំងការបញ្ចូលទឹកពន្លិចដើមស្រូវ (បើមាន)
ការអូសស្បៃមុង និងការប្រើថ្នាំបាសា និងប៊ូទីល
ក្នុងកម្រិតខ្ពស់ជាងធម្មតា ។
តារាងបង្ហាញវិធីសាស្ត្រការពារ និងកម្ចាត់មមាចត្នោត
No comments:
Post a Comment