១-
កម្រិតនៃការបំផ្លាញរបស់សត្វកណ្តុរស្រែ
កណ្តុរគឺជាសត្វចង្រៃដ៏ចម្បងបំផុតលើដំណាំកសិកម្មក្នុងតំបន់មួយចំនួននៃប្រទេសកម្ពុជាយើង
។ ការបំផ្លាញរបស់វាធ្វើឲ្យមានការបាត់បង់ទិន្នផលគួរឲ្យសត់សម្គាល់នៅមុនពេលប្រមូលផលស្រូវ
។ តាមការពិសោធន៍ស្រាវជ្រាវ បានបង្ហាញឲ្យឃើញថា ការបាត់បង់ទិន្នផលស្រូវទាំងមុនពេលប្រមូលផល
និងក្រោយពេលប្រមូលផលដោយសារសត្វកណ្តុរ មានជាមធ្យមពី ៥ - ១៥ ភាគរយ និងស្ទើរទាំងស្រុងនៅឆ្នាំខ្លះ
(ឆ្នាំកើតមានកណ្តុរច្រើន) ។ កម្រិតនៃការបំផ្លាញរបស់កណ្តុរអាស្រ័យទៅលើបរិមាណនៃជម្រកសមស្របរបស់ពួកវា
ដែលស្ថិតនៅជុំវិញស្រែ ។ ដោយហេតុនេះហើយ កម្រិតនៃការបំផ្លាញពីតំបន់មួយទៅតំបន់មួយទៀតនៅតាមភូមិ
មិនមានលក្ខណៈដូចគ្នាឡើយ ហើយការបំផ្លាញនេះ ច្រើនប្រមូលផ្តុំនៅតាមព្រៃភូមិដែលមានប្រឡាយដុះដោយស្មៅ
ស្រះធំៗ និងបឹង ។
២- លទ្ធភាពបន្តពូជ
សត្វកណ្តុរអាចបន្តពូជយ៉ាងលឿននៅពេលមានលក្ខខណ្ឌសមប្រកប
។ ដោយផ្អែកទៅតាមលក្ខខណ្ឌចំណីអាហារគ្រប់គ្រាន់ កណ្តុរញីមួយក្បាលអាចមានកូនបីដងក្នុងមួយរដូវ
ហើយដែលចំនួនកូនក្នុងមួយដងគឺពី ៦ ទៅ ៨ ក្បាល ដូចនេះកណ្តុរមេបាមួយគូអាចបង្កើតកូនចៅបានរហូតដល់ជាង
៥០០ ក្បាលក្នុងមួយឆ្នាំ ។
៣-អំបូរកណ្តុរស្រែ
ឆ្លងតាមទិន្នន័យនៃការពិសោធន៍ស្រាវជ្រាវចំនួនប្រាំពីររាជធានី
ខេត្ត ក្រុង ដែលរួមមានរាជធានីភ្នំពេញ កំពង់ចាម កំពង់ឆ្នាំង បាត់ដំបង តាកែវ
សៀមរាប និងបន្ទាយមានជ័យ បានរកឃើញអំបូរកណ្តុរចម្បងៗ ដែលបំផ្លាញស្រូវក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមាន
៩ អំបូរគឺ:
១- អំបូរកណ្តុរបាយ
ឬកណ្តុរប្រផេះ (Rattus
argentiventer) ៖ មានប្រវែងក្បាល និងដងខ្លួនប្រមាណ ២០៤
មីល្លីម៉ែត ដោយមានរោមក្រហមត្នោត ។ រោមពោះពណ៌ទឹកប្រាក់
និងមានឆ្នូតខ្មៅនៅលើជើងក្រោយ ។ ពួកវាត្រូវបានគេប្រទះឃើញនៅតំបន់ដាំដុះស្រូវទំនាបក្នុងភាគខាងលិច
និងខាងត្បូងនៃប្រទេសកម្ពុជា ។ កណ្តុរអំបូរនេះ រស់នៅដោយស៊ីស្រូវ ជាពិសេសពេលស្រូវនៅដំណាក់កាលផើមដល់ដំណាក់កាលស្រូវទុំ
។ វាគឺជាប្រភេទសត្វចង្រៃមួយក្នុងចំណោមសត្វចង្រៃផ្សេងៗ ក្នុងតំបន់ជាច្រើននៃប្រទេសកម្ពុជា
។
២- អំបូរកណ្តុរបាយតូច (Rattus losea) ៖ មានប្រវែងក្បាល និងដងខ្លួនដូចគ្នាទៅនឹងអំបូរកណ្តុរបាយដែរ
និងមានរោមពណ៌ក្រហម រោមពោះពណ៌ប្រផេះ និងកន្ទុយពណ៌ខ្មៅ ។ ពួកវាត្រូវបានគេប្រទះឃើញមាននៅតំបន់ដៅដុះស្រូវទំនាបក្នុងប្រទេសកម្ពុជា
ប៉ុន្តែគេប្រទះឃើញនៅកន្លែងដែលមិនមែមមានស្រូវតែមួយមុខនោះទេ ឧទាហរណ៍ដូចជាកន្លែងតំបន់ដីខ្ពស់កម្ពោតព្រៃ
ឬកន្លែងដែលមានដើមឈើជុំវិញភូមិ ។ សត្វកណ្តុរអំបូរនេះមានឃើញនៅតំបន់ដីសណ្តរនៅខេត្តតាកែវ
ដែលមានតែស្រូវ ។ ពួកវារស់នៅភាគច្រើននៅក្នុងរូងដី ។
សត្វកណ្តុរទាំងនេះរស់នៅដោយស៊ីស្រូវ និងគ្រាប់ពូជផ្សេងទៀត
ហើយក៏អាស៊ីសត្វល្អិតផលដែរ ។
៣- អំបូរកណ្តុរត្នោត (Rattus rattus) ៖
ជាសត្វកណ្តុរដែលមានប្រវែងក្បាល និងដងខ្លួនដូចគ្នាទៅនឹងអំបូរកណ្តុរបាយតូច
និងមានពណ៌ត្នោតទៅក្រហមត្នោត ប៉ុន្តែពណ៌របស់ពួកវាអាចខុសគ្នា ។
សត្វកណ្តុរខ្លះមានពណ៌ស និងខ្លះទៀតមានពណ៌ប្រផេះ កណ្តុរត្នោតអំបូរនេះត្រូវបានគេប្រទះឃើញនៅក្នុងជម្រកជាច្រើនក្នុងប្រទេសកម្ពុជា
ដូចជានៅតាមវាលស្រែ ដំណាំតាមភូមិ ផ្ទះ និងតាមព្រៃ ។ វាអាចចល័តបានទៅគ្រប់ទីកន្លែង
ព្រោះវាអាចឡើងចុះ ទៅមកបានល្អ និងអាចរស់នៅតាមដំបូលផ្ទះ ឬក៏ដើមឈើ
ហើយអាចរស់នៅក្នុងរូងដីបានដែរ ។ ពួកវារស់នៅដោយស៊ីស្រូវ
(រួមទាំងសំណាប) ដំណាំដ៏ទៃទៀត គ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលគេស្តុកទុក សត្វល្អិត
និងពងសត្វ ៘
៤- អំបូរកណ្តុរអង្កាមផ្ទះ (Rattus exulans) ៖ វាមានក្បាល និងដងខ្លួនប្រវែងខ្លីជាង ១២០ មីល្លីម៉ែត្រ
ហើយមានរោមពណ៌ត្នោតលាត ដោយមានកន្ទុយវែង និងជើងតូច ។
គេឃើញមាននៅតែតាមទីក្រុង និងនៅតាមភូមិក្នុងតំបន់មួយចំនួនតែប៉ុណ្ណោះ ។ ពេលខ្លះវាក៏ត្រូវបានគេប្រទះឃើញនៅក្នុងស្រែផងដែរ
។ ពួកវារស់នៅក្នុងផ្ទះ និងដំបូលផ្ទះដែលជាកន្លែងអាចធ្វើសម្បុកតូចៗ បានដោយមិនបាច់មានចំបើង
និងកម្ទេចកំទីដ៏ទៃទៀតឡើយ ហើយស៊ីស្រូវក្នុងជង្រុក
និងកាកសំណល់ចំណីអាហារតាមផ្ទះ ។
៥- អំបូរកណ្តុរប្រែងប្រផេះ
(Rattus novergicus) ៖ ជាអំបូរកណ្តុរធំ មានប្រវែងក្បាល
និងដងខ្លួនប្រហែល ២៥០ មីល្លីមែត្រ មានពណ៌ប្រផេះ និងជើងពណ៌សធំ ។
កណ្តុរអំបូរនេះ ជាទូទៅគេច្រើសង្កេតឃើញមានស្នាមនៅលើខ្លួនវា ឬដាច់រលាត់រេចរោមដោយសារពេលរស់នៅជាមួយគ្នា
ពួកវាតែងខាំគ្នាជាញឹកញាប់ ។ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា
គេសង្កេតឃើញនៅតាមទីក្រុងធំៗ ។ ពួកវាបង្កបញ្ហាខ្លាំងក្លាជាងគេនៅតាមភោជនីយដ្ឋាននៅក្រុងភ្នំពេញ
។ ពួកវាក៏ប្រទះឃើញផលដែរ នៅតាមឃ្លាំងធំៗ ។
ជួនកាលគេប្រទះឃើញនៅតាមវាលស្រែ ជាកន្លែងដែលរស់នៅជាក្រុមធំៗ
នៅជុំវិញអណ្តូង ឬភ្លឺស្រែធំៗ ។ ក្នុងរូងធំជាមួយសត្វកណ្តុរផ្សេងៗទៀត ។ សត្វកណ្តុរអំបូរនេះស៊ីចំណីស្ទើរគ្រប់ប្រភេទ
ដែលវាប្រទះឃើញ ។
៦-
អំបូរកណ្តុរប្រែងធំ (Bandicota indica) ៖
ជាអំបូរសត្វកណ្តុរដែលធំជាងគេ ប្រវែងក្បាល និងដងខ្លួនអាចមានប្រវែងប្រមាណ
២៩០ មីល្លីម៉ែត្រ រោមមានពណ៌ប្រផេះទៅពណ៌ខ្មៅ រោមជើងធំៗ និងមានរោមវែងៗ
ពណ៌ខ្មៅនៅលើខ្នង ។ អំបូរកណ្តុរប្រែងធំ ត្រូវបានគេប្រទះឃើញនៅគ្រប់ប្រព័ន្ធក្រេត្សបរិស្ថានដៅដុះដំណាំស្រូវក្នុងប្រទេសកម្ពុជា
។ ពួកវារស់នៅក្នុងរូងធំៗ ក្រោមដី និងស៊ីស្រូវគ្រប់ដំណាក់កាលទាំងអស់ ។ ពួកវាបន្សល់ទុកនូវសញ្ញាឲ្យឃើញនៅក្នុងវាលស្រែដែលពួកវាស៊ីបំផ្ល:ញ
។ ចំណីរបស់វាមានដូចជាក្តាម ខ្យង និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិដ៏ទៃទៀត ដែលគេប្រទះឃើញនៅក្នុងស្រែ
។
៧- អំបូរកណ្តុរប្រែងខ្មៅ (Bandicota savilei) ៖ មានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នាទៅនឹងអំបូរកណ្តុរប្រែងធំ តែខុសគ្នាត្រង់មានទំហំតូចជាង
មានរោមប្រផេះជាងបន្តិច មានជើងតូចជាង និងគ្មានរោមពណ៌ខ្មៅនៅលើខ្នងទេ
។ ពួកវាមានរាយប៉ាយក្នុងប្រទេសកម្ពុជៈ និងស៊ីចំណីដូចកណ្តុរប្រែងធំដែរ
។
៨- អំបូរកណ្តុរស្រែអង្កាម (Mus caroli) ៖
មានប្រវែងក្បាល និងដងខ្លួនប្រមាណ ៧៨ មីល្លីម៉ែត្រ រោមពណ៌ប្រផេះ
និងមានជើងតូចៗ ។ គេប្រទះឃើញពួកវារស់នៅក្នុងរូងតូចៗ
ឬនៅក្នុងរូងសត្វកណ្តុរផ្សេងៗទៀត ឬកាច់សម្បុកក្នុងចំបើង
ដែលគេបានបន្សល់ទុកក្នុងស្រែ ។ វាឡើងដើមស្រូវ កាត់កួរស្រូវស៊ីបំផ្លាញពេលស្រូវទុំ
និងគួរស្រូវដែលនៅសល់ក្នុងស្រែ ។
៩- អំបូរកណ្តុរស្រែអង្កាមតូច (Mus cervicolor) ៖ វាបំផ្លាញដំណាំស្រូវមានលក្ខណៈដូចអំបូរកណ្តុរស្រែអង្កាមដែរ
ប៉ុន្តែទំហំរបស់វាតូចជាងបន្តិច និងមានកន្ទុយខ្លីជាងប្រវែងក្បាល និងដងខ្លួន។
No comments:
Post a Comment